BMW x KNMV Meetup – die andere dwarsligger

Leuk, een mail van de KNMV: “Jij rijdt mee met de BMW x KNMV meetup!” Voor de zomer had ik al de gelegenheid om hieraan mee te doen. Ik was ervoor ingeloot, maar door omstandigheden moest ik mijn beurt aan een ander gunnen. Nu hadden BMW en de KNMV besloten dat er een een tweede meetup kwam. Ik ben er weer voor ingeloot. Vandaag was de dag bij Molenaar Motors in IJsselstein.

Ik heb er zin in. Het is voor mij en de Guzzi een mooie gelegenheid om op ons gemak kennis te maken met die andere dwarse motoren met cardan.

Leuk ook om dat samen met andere motorrijders te doen. Tijdens de lunch zal er allicht gelegenheid zijn om onze ervaringen uit te wisselen. En leuk ook om kennis te maken met de KNMV. In de werkelijkheid is dat allemaal toch anders dan uit een blaadje of vanop een website.

Een paar dagen vooraf berichtte de KNMV nog: “Het weerbeeld oogt niet helemaal zo zomers als we hoopten voor eind augustus. Maar vooralsnog ziet het er goed uit met een kleine kans op een spat regen.” Uitstekend weer voor ons, de Guzzi en ik zijn immers al wat tegengekomen zo met z’n tweeën. Hoewel ik stiekem wel durf te bekennen dat ik eerder uitkijk naar droog weer.

Vanochtend was het weer niet beter. Voor het gemak koos ik ervoor, dat alleen een regenbroek volstond. De buienradar leek aan te geven dat er slechts een paar buitjes waren te verwachten tussen Rijswijk en IJsselstein. Onderweg pakte dat iets anders uit. De buitjes wareden forser en bleven eigenlijk het hele stuk van de A12 tussen Gouda en IJsselstein precies boven mij hangen.

Natuurlijk koos ik ervoor om door te rijden, ik wilde immers op tijd aanwezig zijn. Dus uiteindelijk kwam ik toch nog enigszins doorweekt aan. Naar ik begreep van het ontvangstcommitee was ik niet de enige die vandaag zulke verkeerde keuzes had gemaakt. Er druppelden – zo gezegd – langzaamaan steeds meer verzopen rijders binnen. De koffie uit de automaat van Arie Molenaar smaakte naar echte troost.

Toen de ploeg compleet was werden nog eens geïnformeerd over het programma van de ochtend en werden wat formaliteiten geregeld. Na het aanwijzen van de voorrijders en narijders gingen we onder een stralende zon op pad. De organisatie had een leuke rit uitgezet door de polders in de omgeving van IJsselstein. Het geheel bestond uit vier trajecten van ieder zo’n 15 km. Na ieder was er gelegenheid om onderling van motor te wisselen.

In totaal heb ik vanochtend met vier verschillende BMW’s kunnen rijden: R1250RT, R1250GS, K1600GT en R Nine T. Ik zal je niet vermoeien met allerlei technische details. Een paar plaatjes moeten volstaan. Ik kan je wel zeggen dat het heel verschillende motoren waren met ieder een eigen karakter.

De meest extreme vond ik wel de K1600GT en de R Nine T. De andere twee waren heel keurige potente motoren. Ze deden wat van hun gevraagd werd en verder niet meer. Uitstekend, maar ik zal er maar niet teveel woorden aan wijden.

Maar de K1600GT moest ik wel rijden. Ik had immers jaren geleden zelf een Honda CBX 1000. Beiden hebben een zes cilinder lijn motor. De K1600GT is een stevige goedzak die duidelijk klaar is voor lange reizen en zich rustig liet sturen over de kleine en grote polderwegen. Het geluid was van dezelfde soort als de Honda CBX1000, een heerlijke suizende turbine, daar houd ik wel van.

De R Nine T was wat mij betreft echt wel het boefje van het viertal. Het ding was spartaans uitgerust qua comfort, maar dat werd gecompenseerd door een boxermotor met een behoorlijk pittig karakter, dat bij tijd en wijlen een heel eigen willetje had. De rij-ervaring was gelardeerd met een straffe vering en een setje heel pittige remmen. Een flinke stopper werd soms afgemaakt met een stevige schuiver van de teerdere delen van mijn lijf over het zadel en tegen de tank.

Tijdens de rit werden nog getrakteerd op koffie met een stuk appeltaart. Na afloop van de rit werden we ontvangen met broodjes en beleg.

De gesprekken vooraf en achteraf met de andere deelnemers en de organisatoren waren leuk. Er werd gesproken over verschillende motoren en tochten die men zoal had ondernomen. Sommigen waren de verschillende motoren aan het vergelijken voor een volgende aanschaf.

De Guzzi heeft het geheel wat van de zijkant meegemaakt. Wat mij betreft was ik wel weer blij om samen naar huis te kunnen rijden. Mijn Guzzi heeft wel echt karakter. De echte opsteker voor de Guzzi kwam later vanmiddag vanaf de kant van de weg:

“Zo meneer, dat is tenminste een echte motor. Dat Japanse spul is wel aardig, maar het doet me niets. Een BMW zou nog kunnen. Een Harley is leuk. Maar niets haalt het bij een Guzzi. U gaat er toch nog wel mee naar Mandello?” Tja, daar staan we dan, een beetje verlegen te luisteren. Ik kan alleen nog maar zeggen: “Komt in orde meneer. Dat gaan we doen. Overmorgen begint de reis.”

Wordt vervolgd.