Dag 08: Van Albanië naar Noord-Macedonië

Zowel Albanië als Noord Macedonië hebben naar het schijnt beiden prachtige nationale parken. Op goed geluk heb ik vooraf een route langs een aantal van die parken gepland. Het doel van vandaag was Oteševo bij het Prespameer in Noord-Macedonië. We reden het grootste deel van de tijd door de bergen. We hebben onderweg veel moois gezien. Maar misschien moet ik nu ook eens aandacht besteden aan de heer in het verkeer.

Vandaag probeerde ik zo uit te komen dat ik morgen via een leuke route het noorden van Griekenland kan inrijden. We zijn ten opzichte van het oorspronkelijke plan (zie hieronder) langs Tirana, naar Elbasan naar het Ohrid meer gereden. De route was in tijd ongeveer net zo lang. Hoogtepunten waren vandaag de verschillende berggebieden waar we langs en door reden, het Ohrid meer en het Prespameer (die twee staan in verbinding met elkaar).

Over de wegen door de bergen heb ik al het nodige verteld. Naarmate je hoger komt worden de wegen krapper en bochtiger. Het asfalt kan variëren van mooi glad tot asfalt met gaten en kuilen en scheuren. Het was vandaag niet anders. Het asfalt in Albanië is over het algemeen goed. De uitzichten waren prachtig. De omgevingen van de steden vond ik wat minder fraai om te zien. Zeker de omgeving van Tirana was iets om aan te wennen, niet in de laatste plaats het verkeer.

Nu de heer in het verkeer dus? Naarmate ik nu zuidelijker kom vallen me een aantal dingen op in het verkeer. Voorop is gesteld, dat ikzelf probeer een heer in het verkeer te zijn. Toch ontvang ik ook wel brieven van het Centraal Justitieel Incassobureau met informatie over door mij vertoond gedrag dat zou afwijken van een zekere norm. Zo’n brief bevat altijd het verzoek om daarom een bijdrage aan de Staatskas te leveren. Zo’n eerlijk en goed onderbouwd verzoek om steun beantwoord ik gewoon positief, ik ben immers een heer. Hier in het zuiden zullen er ongetwijfeld ook wel normen zijn omtrent het gedrag in het verkeer. Ik nam aan dat dat vergelijkbaar was met de van ons in het noorden gewenste gedragingen, dat overeenkomstige tekens op het asfalt en op borden langs de weg in alle landen overeenkomstige betekenissen hebben. Daarin heb ik me iets vergist.

Wat ik afleid uit de gedragingen van verkeersdeelnemers hier is het volgende: Doorgetrokken strepen tussen rijbanen en borden met aanduidingen over maximale snelheden duiden inderdaad op grenzen aan het te vertonen gedrag, net als bij ons in Nederland. Toch worden die grenzen hier in het zuiden nog iets anders opgevat, het zijn uitdagingen, zoiets als “durf over je grenzen te gaan”. Dat is ook bij ons in het noorden tegenwoordig ook een heel populaire stimulans. Hier in het zuiden zijn er heel wat mensen heel actief mee bezig. Dus bijvoorbeeld: Inhalen doe je gewoon – haast in principe – over een doorgetrokken streep. En – je raadt het al – Je rijdt gewoon harder dan de toegstane maximale snelheid. Concreet komt dat laatste neer op 60 km/u waar een maximum van 40 km/u geldt, 80 km/u waar een maximum van 60 km/u geldt, en ga zo maar door.

Ik probeer me natuurlijk aan te passen aan de lokale gebruiken. Maar ik heb ook nog wat andere dingen ontdekt, let op: Dat van die snelheden werkt anders wanneer zo’n grens groot is aangegeven op het asfalt en er bovendien dwars op de rijrichting drie series van duidelijk voelbare ribbels zijn aangebracht. Vanaf dat moment moet je er ernstig rekening mee houden dat je heel zeker zeer snel stuit op een post van de Politie, die mensen dan staande houdt en een gesprek met hen voert. Ik heb het zelf nog niet meegemaakt, ik ben er ook niet op uit, maar ik vermoed dat de Politie de bevindingen van verkeersdeelnemers peilt omtrent de aangegeven grenzen.

En er is meer: De vluchtstrook is een extra rijbaan, want zijn er geen andere doorgetrokken strepen dan haal je rechts in. Deze aanwijzingen gelden op de grote wegen buiten de stad, maar zijn ook zeker toepasbaar op provinciale wegen, de drukke wegen die de stad in leiden en de doorgaande wegen in de stad. Als motorrijder in het bijzonder rijd je in principe zo snel mogelijk tussen twee elkaar tegmoetrijdende files. Als dat niet mogelijk is ga je er aan de rechterkant omheen. Voor dat laatste zijn allerhande gelegenheden geschapen: de vluchtstrook natuurlijk, tankstations, parkeerplaatsen, opritten, de berm, etc..

Fietsen kun je gewoon op de snelweg doen. Paard en wagen horen daar natuurlijk ook thuis. Handel – bijvoorbeeld fruit en frisdrank – plaats je op een tafeltje onder een parasol voor de vangral, op de vluchtstrook. Voetgangers kunnen oversteken via zebra’s en bruggen over de weg. De laatste worden daarvoor niet gebruikt, waarschijnlijk uit principe. Het lijkt erop dat voetgangers op de weg er al voor gekozen hebben om in onzachte aanraking te komen met het passerende verkeer. Niemand stopt er voor. Doe je dat toch – ik ben er zoeen – dan doen de voetgangers heel schichtig en steken snel over.

Ik heb geprobeerd al rijdende te observeren en te leren van al deze gedragingen. Ik heb nog niet al het lokaal conforme gedrag verinnerlijkt. Misschien komt dat nog. Voorlopig voel ik in mezelf nog een bepaald verzet ertegen. We zullen zien. Ik heb ook geprobeerd om er foto’s van te maken.

download de gpx