We reden vandaag vanuit Hongarije, door Slowakije naar Polen. We gingen afwisselend over snelwegen en provinciale wegen. Langzaam aan veranderden de kreukelige bergen in plooien in het landschap, soms was het landschap gewoon vlak. Op het laatst kwamen we nog in een heftige file vast te staan, dat voegde zomaar nog een uur traag rijden aan de dag toe.
Hongarije toonde een heel gevarieerd landschap. De laagvlaktes zagen er soms bijna uit als thuis: vlak land, lange rechte wegen en grote akkers. Zodra het heuvelachtiger werd, werden de wegen kronkeliger en de akkers kleiner. Het had wel iets Limburgs. Voorbij Miskolc reden we lange tijd over een vlakte met links en rechts akkers. Aan de randen, tegen de bergen, lagen enkele hele grote fabrieken.
Plotseling reden we in Slowakije, er was geen grenswacht om ons te begroeten. We reden door dorpjes zoals we eerder in de andere landen hadden gezien: lange straten met links en rechts huizen en daarachter tuinen en akkers. Het leek allemaal wel wat smoezeliger en armer. Ook hier stonden langs de weg kraampjes met allerhande waren. We zien wel langzamerhand de bouw van de woningen en de kerken iets veranderen, het is nu meer Barok-achtig van vorm.
In het noorden van Slowakije zijn we door het Nationale Park Tatra gereden op de grens van Slowakije en Polen. Het is een heel mooi berglandschap met mooie bossen en heerlijke wegen erdoorheen. Het lijkt me ook ideaal voor wandelingen en andere buitenactiviteiten. Het park schijnt wel één van de ruigste gebieden van Europa te zijn waar je bruine beren, wolven en de zeldzame Europese lynx tegen kunt komen.
Ook weer bij de grens tussen Slowakije en Polen stond geen grenswacht. Om in Krakau te komen stonden wel ruim een uur vast in een hele lange file. De snelweg naar Krakau is op sommige punten nog niet af. We hadden de hele middag in het Nationale Park Tatra ook al heel wat files gehad. Op een flink aantal punten was men bezig het talud te repareren of bruggen te vervangen. Het verkeer werd om en om in tegengestelde richting doorgelaten en langs de werkzaamheden geleid.
We hebben wel geprobeerd om de eerder deze weken geoefende rijwijzen voor zulke gevallen toe te passen. Toch voelde het nog niet helemaal vertrouwd. Het waren voor mij vooral sprintjes om stukken file heen. Ik dook weer gauw de file in zodra ik de sprint te lang vond duren of dacht dat ik het tegemoetkomende verkeer te dicht zou naderen. Maar ik kreeg verder geen commentaar van de andere verkeersdeelnemers te verduren.
We kwamen laat aan in Krakau dus een verkenning van de oude stad, misschien het Wawel-kasteel of de Joodse wijk Kazimierz, zat er niet meer in. Misschien is dat iets voor een volgende trip. Overigens zit er recht tegenover het hotel een Moto Guzzi dealer. Misschien dat ik er morgen even langs ga, even kennis maken. En ik heb wel een klusje voor ze, het waarschuwingslichtje voor de 30 dzd. kilometerbeurt uitzetten.
We hebben vanmiddag nog even vanuit het vliegtuig gekeken of we je ergens zagen rijden in Hongarije. Maar je was dus al in Polen!! Je hebt de vaart erin! Ik ben benieuwd wat de Moto Guzzidealer voor je kan betekenen!
Ik heb nog gezwaaid . . . Jullie vlogen ook wel snel.
Wat doe je als je in Polen bent? Even de guzzi dealer bezoeken!
😉
Hoe bevalt het zadel? Geen dode billen en/of edele delen meer?
Zo is dat. Tja dat zadel, het is me een dingetje.
Je bent dus al bijna weer thuis! Drie landen op een dag. Heftig. En weer van die prachtige landschappen. Slaap lekker!
We zetten er even de vaart in. De Blauwe Engel heeft het nodig, de bandjes slijten nu zo mooi rond.
Europa heeft toch maar mooie ruige natuurgebieden 🙂
Absoluut. We hebben nog een hoop te wandelen daar.