We zetten de vaart erin. Vandaag reden we een lange rit, door Polen naar Duitsland. Onderweg ben ik rondom het nabij Krakau gelegen Auschwitz-Birkenau gereden. In Duitsland zijn we langs het Saksisch Zwitserland gereden, we hebben weinig gezien van de bekende zandsteenformaties en diepe valleien. Toch was het genieten van de uitzichten over het alsmaar wijder wordende landschap.
Vanochtend ben ik even bij de Guzzi dealer aan de overkant van de straat langgewenst. Mijn smoesje om voor openingstijd binnen te komen was eenvoudig: “Ik kom uit Nederland, er brandt een waarschuwingslichtje, kan een monteur er even naar kijken?” Het hoofd van de werkplaats heeft er naar gekeken, is in de computer gedoken en heeft mijn domme hoofdje gerust gesteld. Het was een controlelampje dat er een servicebeurt moest worden uitgevoerd, maar hij had gezien dat dat al was gedaan, er was niets aan de hand. Dat wist ik natuurlijk wel, maar fijn dat hij het nog eens bevestigde. Zo kon ik toch mooi even de zaak in. Ik heb hem gecomplimenteerd met de mooie zaak: “Ziet er net uit als mijn garage in Nederland”. Hij was er maar wat blij mee. En die motor van mij is een hele goede, kreeg ik zomaar mee. Dus blij van de complimenten gingen we uit elkaar.
Polen kreeg het zeer zwaar te verduren in de Tweede Wereld Oorlog. Er werden vernietigingskampen gebouwd op Pools grondgebied, waarvan Auschwitz het bekendste is. Minstens drie miljoen Poolse joden werden er vermoord in de oorlog. Onderweg kwam ik min of meer langs Auschwitz. Het is goed dat we dit soort plaatsen nog steeds kunnen bezoeken. Het is belangrijk om op dit soort plaatsen kennis te kunnen nemen en kennis levend te kunnen houden van hetgeen mensen elkaar aandeden omwille van de Nazi-ideologie. Plekken zoals Auschwitz moeten er zijn om duidelijk te maken en te waarschuwen voor alles waartoe mensen in staat zijn als ze omwille van wat voor ideologie tegenover elkaar staan. Ik heb zulke gelegenheden al eens van binnen gezien, daar had ik vandaag geen behoefte aan.
Ik ben ernaartoe gereden om te kijken hoe dat kamp er van buiten uit zag, in de omgeving lag. Terwijl ik om het kamp reed zag ik dat er hekken en schuttingen van vroeger omheen stonden, tegenwoordig staan daaromheen nieuwe hekken. Het lijkt haast een symbool voor hoe wij mensen omgaan met belangrijke geschiedenis, de eventuele lessen die we daaruit kunnen leren en hoe we er tegenwoordig mee omgaan. We moeten kennelijk vrezen voor beschadiging of diefstal van het verleden. Dat wordt me duidelijk op deze dag, 80 jaar na start van de bevrijding van Europa van de Nazi’s door de geallieerden. Dit is ook een dag waarop nog steeds op allerlei plekken mensen bezig zijn om elkaar te bestrijden. Waarschijnlijk hebben we niets geleerd van het verleden. Een hek eromheen, schermt dat inzicht voor ons af.
Overigens: Langs de snelweg sprak ik nog even met een Poolse Harleyrijder. Hij had de afgelopen jaren een aantal probleempjes gehad met zijn hart, een paar keer ervoor in het ziekenhuis gelegen. En nu was hij afgekeurd, maar kennelijk was hij nog fit genoeg om met de Harley een tochtje van drie weken door het land te maken. We hebben samen de Harley en de Guzzi bewonderd en de verschillende onderdelen bekeken. Na een blik om mijn luchtkussentje op mijn zadel moest ik van hem toch even op de Harley gaan zitten. Kom nooit zomaar aan iemands motor, zal ik maar zeggen, maar nu hoefde ik het niet te laten. Ik durf toe te geven het zat heerlijk, als op of in een fauteuil. Ruilen zat er niet in, maar we hebben er wel over kunnen praten, zij het met een flinke portie hulp van Google Translate. Daarna gingen we vredig ieder onze eigen weg.
Op naar Duitsland dus. Niets meer fotograferen onderweg, mijn hoofd leeg maken. Morgen maken we een langere rit om te kunnen landen in de Pfalz om daar een aantal andere Guzzisties te treffen. Het worden een paar drukke dagen, ik ben benieuwd. Waarschijnlijk is dit dus wel even het laatste bericht van mijn Rondje door Oost-Europa. Bij terugkomst in Nederland zal ik de laatste feitjes met jullie delen.
Zo, dan zoek maar alvast de clubkaart op! Zonder mag je misschien niet meetoeren.
Past het Harley zadel op de Guzzi? Dat zal er bijzonder uitzien.
Hoe aangenaam zag het Monster van Frankenstein eruit?
Mooie avonturen, leuk om te lezen 🙂. Fijne dagen met Guzzies
Dank je.
Volgens mij hebben we, heel triest, weinig geleerd van de geschiedenis.
Veel plezier op de Guzzidagen en met de Guzzimakkers!
De geschiedenis herhaalt zich, die Guzzi’s evolueren.
Mooi Eugeen. Walgelijke Auswitz…Als bijna afgestudeerde kreeg ik de order om 9 november 1976 in dienst te gaan. Een bevriende orthopeed verorderde :’Hallux valgus, zo lang mogelijk conservatief’ en ik was volledig afgekeurd! Anders was ik ook dienstweigeraar geweest. Bewondering 😎
Volgens mij heb jij heel veel zinnige bijdragen aan onze samenleving geleverd.
Wat een diepe, positieve gedachten zo op een motorrit. Misschien moeten wij zo’n educatieve, curatieve rit voor onze politici verplicht stellen ?
Goede reis verder, maar pas je je rijstijl wel weer terug aan ?
Zen en de kunt van het motorrijden (vrij naar Robert Pirsig)
Nog fijne en veilige laatste kilometers toegewenst.
Dank je.
Leuk om op deze manier een beetje mee te reizen, dank!
Gezellig dat je erbij bent.