Dit is de dag van de “Route des Crêtes” door de Vogezen. De weg voert over kronkelige wegen, door de bossen en over de vlaktes, langs dorpjes, gehuchtjes en weiden. Het is een flinke ronde, maar een aanrader voor eenieder die kennis wil maken met het landschap, zowel motorrijders als automobilisten als fietsers.
Overigens, vandaag is mijn zwager jarig. Het is bijna een jubileumjaar, maar ook gewone edities verdienen een felicitatie. Dus Jos, van harte gefeliciteerd en nog vele jaren toegewenst.
Terug naar het onderwerp van de dag. Ik laat me leiden door een route die ik heb gevonden op Kurviger. Deze route heb ik een aantal maanden geleden al eens verkend (weet je nog?). Ik ben benieuwd naar de ervaring met de Guzzi samen op de Route des Crêtes.
Overigens 2: Van noord naar zuid vind je in Frankrijk diverse zogenoemde “Route des Crêtes”. Ik heb geen idee van de oorspronkelijke bedoeling achter deze naam. Misschien heeft het iets met Napoleon te maken. Wie het weet mag het zeggen.
De dag begon hier in de heuvels met een mooi uitzicht op de vlakte beneden. De temperatuur was goed, zo’n 18 °C. Bij de Guzzi zat de stemming er snel goed in. Ik had wat meer tijd nodig om de spieren op te warmen en in de stemming te komen of de moed te vatten.
Hoe dan ook, we begonnen in Riquewhir, een aantal kilometers verderop. Dat was eerst de berg af, tussen de wijnvelden door rijden, langs dorpjes tot aan de motorparkeerplaats aan de rand van het dorp. Een passende plek, lijkt me.
Vanaf daar ging het rap weer omhoog, het eerste stuk over smallere wegen, door de bossen naar de andere kant van de bergen. Ik heb onderweg geprobeerd een indruk voor je fotograferen van de wegen en de bochtigheid. Het viel nog niet mee om een stopplek te vinden onderweg. De navigatie wilde me zomaar de bospaden opsturen.
Ik heb ook nog geprobeerd om een en ander voor je te filmen door de telefoon met ducktape aan een van de spiegels te plakken. Ik bespaar je het bekijken van de beelden. Je zou er zomaar de bibbers van kunnen krijgen. Misschien houd je een tien seconden timelapse beter vol.
In de middag steeg de temperatuur onder de bomen tot boven de 20 °C. Op de vlakte ging de temperatuur tot de 30 °C. Om af te koelen heb ik veel water gedronken. Een tijd heb ik in een bocht in de schaduw gebivakkeerd en tegelijkertijd geprobeerd foto’s te maken van het verkeer dat langskwam.
Later kwam ik op een paar punten langs de route fotografen tegen die zoiets voor hun werk deden. Ik heb wat van hun foto’s opgezocht. Wij stonden zowaar al op het internet. Nu moet ik nog gaan uitzoeken hoe ik een goede uitvoering ervan kan bemachtigen.
Vanaf daar heb ik de route vlotjes afgereden. Het was erg mooi, maar ook heel erg warm. Het werd tijd om er een punt achter te zetten, een hapje te gaan eten en het avondritueel in gang te zetten.
Overigens de Guzzi had het de hele dag goed naar zijn zin. Hij stuurde vlot – of traag – genoeg voor mij door de bochten, omhoog en omlaag. Zelfs de krappere bochten gingen steeds beter. Die Route des Crêtes is leuk en op allerlei manieren voor herhaling vatbaar.
Het is tijd om af te sluiten. Morgen gaan we een heel eind afzakken naar het zuiden. We willen daarbij een heel stuk hoger in de bergen gaan rijden. Maar de bagage moet nog opgeruimd worden en Guzzi krijgt er nieuwe stickers bij voor de volgende delen van de reis.
Dat was een inspannende en mooie rit. Wat leuk als je de foto’s kan bemachtigen 🙂
Nou hè. Ik houd je op de hoogte.
Straks op tojd naar bed, en dan uitgerust weer op, kuskus
Tijd
Deo ki . . . Doe ik, mama
Mama van je zonen, man!
Ik ben zo ook een beetje op vakantie! Mooi verslag! Goede reis!
Dank je. Geniet ervan.
Grappig om te zien dat het een goede route is voor fietsers en motoren. Leuk die foto’s zo.
Slaap lekker en op naar het volgende avontuur.
🚲
De Route des Crêtes is een overblijfsel van de Eerste Wereldoorlog. Deze weg is aangelegd ter bevoorrading van de Franse troepen, die hier hun linies hadden om de Duitsers af te weren. Het eigenlijke deel is zo aangelegd, dat het min of meer over, maar wel achter de toppen langs loopt, zodat de vijand de logistieke bewegingen niet kon zien. Hierdoor waren er behoorlijk wat bochten en hellingen te overwinnen.
Leuke blog!
Dank je. Zo komen we al wat te weten. Het Franse “crêtes” staat dan voor de toppen, kammen of ruggen van de bergen.
Met deze reisverslagen steek je Geert Mak naar de kroon!
Dank je. Wie weet kom ik nog eens zover als de grote Geert Mak.