Dag 04: Figueres – Valencia

Barcelona laat ik letterlijk links liggen. Het volgende doel is Valencia, en daar voorbij. Ongetwijfeld mooie steden. Wat zal ik er missen? Maar ja, ik ben nog steeds op weg naar het zuiden. De weg voert me min of meer langs de kust. Ik ben wel benieuwd hoe de wegen en het weer zijn ten zuiden van de Pyreneeën.

De dag begon met een eerste klus, de motor de garage uitrijden. Ik zag er maar flink tegenop. Ik ben vroeger eens met de motor op zo’n helling onderuit gegaan. Gisteravond heb ik een cursusje op YouTube gedaan. ik denk dat ik er wel van geleerd heb. Het viel alleszins mee. Eigenlijk was het ook maar een hellinkje van niks.

In de stad ben ik nog even langs het paleis van Dali en zijn vrouw gereden. Ze gaven voor negen uur nog geen belet. Dus ik ben doorgereden.

Er stond een stevige, koude wind. Boven de snelwegen hingen de waarschuwingen “viento fuerte”. Daar was niets van gelogen. Langs de weg hielden vrachtwagens stil. Sommige alleen om een zeil weer vast te maken, andere bleven gewoon wachten. Wat doorreed slingerde van links naar rechts.

De wind kwam overal vandaan. De ene keer recht van voren, de andere keer met een klap van opzij. Met een lage snelheid ben ik doorgereden. Ik lette op windvanen en struiken langs de kant van de weg. Die gaven een redelijke indicatie van wat eraan stond te komen. Vooral bij dalen en uitlopers van de bergen trok de wind flink aan.

Ergens voor Barcelona stak ik de verwarming van de handschoenen lichtjes aan. Terwijl ik daarmee bezigeas, kwam er een man naar mij toegelopen. “Bent u echt in dit weer helemaal vanuit Nederland naar hier gereden?” Hij was chauffeur voor het Cirque de Soleil, onderweg naar Barcelona om een paar trailers af te leveren. Hij reed ook motor, maar lange tochtjes zag hij niet zitten.

Maar het was wel een gezellige prater. Ach ja, je moet wat doen als je zolang alleen maar langs de snelweg wil koersen.

Dus: Rondom Barcelona ligt nog van alles, vooral heel veel industrie. De weg voerde me er tussendoor. Links en rechts zag ik allerhande bouwwerken: woongebouwen, kantoren, fabrieken, grote installaties. De kleuren varieerden van wit-geel tot geel tot oranje. De staat van de bouwwerken varieerde van op het oog goed tot dat heeft zijn beste tijd wel gehad.

Ik had je graag allerhande plaatjes van onderweg laten zien. Maar een gezellige plek langs de snelweg maken dat kunnen Spanjaarden kennelijk niet. Het is vooral heel functioneel, tanken en misschien een hapje doen en dan gauw weer op pad.

De wind ging liggen naarmate de dag vorderde. De zon ging ook schijnen. Het zonnescherm in de helm moest naar beneden. En allengs liep de temperatuur op tot zo’n 17°. Ik kon eens rustig de bergen bekijken, mooi hoor. En af en toe had ik zicht op de Middellandse Zee, ook heel mooi. Ik begin er iets van te begrijpen waarom mensen hier zo graag op vakantie gaan.

Overigens 1: De Guzzi is eens lekker in de douche geweest. Alle smurrie en zout van gisteren hebben we eraf gekregen. Kijk hem eens glimmen.

Overigens 2: Mijn ego heeft weer een klein deukje opgelopen, dit keer aan de rechterzijde. Deze ezel stoot zich wel eens vaker aan eenzelfde steen. Sorry.