Dag 06. Nufenenpas – Mandello del Lario

Het geplande rondje van vandaag was “het rondje dat ik volgens velen zeker moet rijden”. Dan hadden we gereden langs achtereenvolgens de Sustenpas, de Grimselpas en de Furkapas. Eenmaal moe van het draaien en keren in de bergen konden we dan de navigatie naar het zuiden richten, op Mandello del Lario. Dat rondje passen hebben we overgeslagen. We zijn na wat discussie met het navigatiesysteem meteen naar Mandello del Lario gereden. Daarmee kwam één van de grote doelen van deze reis in zicht.

We meldden ons aan het begin van de middag aan de poorten van de fabriek van Moto Guzzi. Dit is tevens de startdag van Moto Guzzi’s Open House dagen. Op de website van Moto Guzzi staat een aantal activiteiten aangekondigd.

We zullen eerst maar eens kijken of het lukt om een foto van ons tweeën te maken. En dan de lokatie verkennen en misschien een goody-bag met Guzzi dingetjes vullen. Ai, de foto is niet gelukt, de poort stond open voor bezoek en bewaking hield er toezicht.

Daarna heb ik een bezoek gebracht aan het Moto Guzzi Museum met een tour erdoorheen. Leuk om een stukje verleden van de Guzzi mee te nemen. We mochten niet met z’n tweeën naar binnen. Maar voor de Guzzi was het toch een leuk weerzien met de lokatie en andere Guzzi’s. Voor mij was het leuk om kennis te maken met de geboortegrond van het ding.

Voor de fabriek was een terrein afgezet waar we ons ook konden aanmelden voor een proefrit op een van de motoren, naar verluid: “ook de nieuwste”. Ik was benieuwd of dat laatste ook gold voor de V100 Stelvio. Ik heb ernaar geïnformeerd, maar helaas men kende zo’n model niet dus een proefrit zat er niet in.

Even wat achtergrond informatie: Een model met de naam Stelvio zit al sinds een paar jaar niet meer in het assortiment. Vorig jaar verscheen er tijdens een grote motorbeurs een opstelling van Moto Guzzi: twee wielen tegen de achtergond van een foto van de Stelviopas en de tekst “returning soon”.

Er wordt er door de gemeenschap met smarte naar uitgekeken. Sinds enige tijd circuleren er allerhande beelden op het internet van de veronderstelde nieuwe Stelvio. Wij hadden gehoop dat deze tijdens de Open House dagen zijn opwachting ging maken. We schijnen te moeten wachten tot de volgende motorbeurs.

Voor de fabriek was een groot parkeerterrein ingericht voor de motoren en een paar kraampjes. Alles was nog in opbouw, maar er stonden al heel wat motoren geparkeerd. Dus ik ben er gaan zitten met een broodje en een beker frisdrank.

Tegenover mij zat een meneer waarmee ik aan de praat raakte. Voor zover ik zijn woorden kon volgen tussen de luide klanken van AC-DC en Queen heb ik het volgende genoteerd:

De man tegenover mij heette Wolfgang en was de president van de Moto Guzzi European Owners Club (MGEOC). Hij is in de jaren ‘80 aan een Moto Guzzi gekomen en heeft er door de jaren heel wat gereden. Hij heeft nooit een motor weggedaan, want ze bevielen allemaal wel. Dus inmiddels heeft hij een hele collectie aangelegd. Momenteel rijdt hij ook – net als ik – een V85TT, een Centenario.

Overigens “Moto Guzzi European Owners Club” is wel een hele hele naam voor de club, vertelde Wofgang, maar de club telde ooit – decennia geleden – 750 leden van over de hele wereld. Door de jaren heen vielen leden af door andere interesses of ouderdom. Inmiddels telt de club nog ongeveer 30 leden, waarvan er nog ongeveer 15 actief zijn. Nieuwe aanwas is van harte gewenst. Dus als jullie zin hebben, meld je aan.

Wolfgang is nu een paar dagen op pad met zijn vriend Axel. Die was vroeger president van de Duitse afdeling van de Harley Davidson Owners Group. Maar een aantal jaren geleden is hij vrij abrupt daarmee gestopt – de Harley werd te zwaar – en is hij overgestapt op Moto Guzzi. Nu rijdt hij overtuigd en zielsgelukkig de wereld rond met een Moto Guzzi V9 Bobber.

Wolfgang en Axel raadden mij aan om ook een kijkje te gaan nemen bij de haven van Mandello. Dat schijnt te plek te zijn waar je moet zijn en waar je jouw Guzzi toont. Zo gezegd, zo gedaan. Later die middag ben ik naar de haven gereden en heb ik een tijdje het schouwspel bekeken. Ook daar was het feest nog in opbouw, maar de sfeer zat er goed in.

Inmiddels rust ik uit in een 17e eeuws huis in het zuiden, 40 km verderop. Misschien ga ik morgen nog eens naar Mandello of ga ik wat touren in de omgeving