Van tevoren had ik bedacht om rondom het meer van Como te gaan rijden. Moto Guzzi adverteert op hun website met een route “van Mandello naar Mandello”. De route voert dicht langs de randen van het meer van Como. Gisteren merkte ik al dat een flink deel van die route door verstedelijkt gebied gaat. Ik houd meer van de natuur en ik had ook gezien dat er mooie bergen in de buurt liggen. Dus besloot ik om die vanochtend te gaan verkennen. Later kijk ik wel in Mandello del Lario hoe het is gesteld met de feestelijkheden.
Na enig speuren vond ik wat verder van de steden de bergen. De wegen waren er precies zoals ik dat leuk vind: bochtig, niet te snel, niet te krap, van gevarieerde kwaliteit. De stuurkwaliteiten werden danig op de proef gesteld. De Guzzi sleurde ons prachtig door alle oefeningen heen. De uitzichten waren leuk gevarieerd. Het weer was goed, niet te warm, maar wel erg vochtig. Onderweg kwam ik steeds meer motoren – vooral Guzzi’s – tegen. Kennelijk hadden die ook behoefte aan een dergelijk uitje. En dit was de plek om te gaan toeren.
Hoe was het dan met de feestelijkheden van Moto Guzzi in Mandello de Lario? Al snel bij binnenkomst in de stad werd duidelijk: “het bezoek is binnen, het feest gaat beginnen”. Meer straten dan gisteren waren afgezet, meer tentjes waren opgezet, er was meer publiek op straat, de cafés en restaurants zaten vol. Ik laat je straks wat plaatjes zien.
We parkeren heel toevallig naast de motor van Axel. Die komt even later nog naar mij toe. Hij had gelezen wat ik gisteren had geschreven over onze ontmoeting. Hij was erg benieuwd naar de avonturen van vandaag. Hij en Wolfgang hadden afgesproken voor later. Nu was hij onderweg naar een andere afspraak. Druk, druk, druk.
Ik kom een motorrijder tegen met een beenprothese. Hij zadelt net op en ik vraag mij af hoe hij een en ander voor elkaar gaat krijgen op de motor. Als ik het goed zie heeft hij een heel ingenieuze constructie gebouwd voor de bediening van de versnellingsbak, iets met pneumatiek en dergelijke. Zodra hij de motor start hoor ik een compressor draaien. Allemaal heel technisch, maar mooi dat hij ermee kan motorrijden hij is er terecht trots op. Ik mag hem en zijn constructies fotograferen.
Na de lunch slenter ik door de stad. Nu pas valt me op dat in heel veel etalages Moto Guzzi’s staan. Dat heeft Moto Guzzi slim aangepakt. Leuk ook dat het voor de winkeliers een thema is. De tattoo shop ben ik maar voorbijgelopen, bij de motofournituren zaak stond de rij tot buiten.
De kinderen van Mandello hebben tekeningen gemaakt. Ik ben een klasje tegengekomen waarvan iedereen allemaal hetzelfde Moto Guzzi T-shirt aanhad. Het wordt ze dus al vroeg bijgebracht.
Ondertussen rijdt er van alles voorbij. Soms heeft het iets met Moto Guzzi te maken, soms zou je het niet direct zo herkennen. Maar dat kun je dan altijd wel opzoeken.
Bij de fabriek van Moto Guzzi is het een hele drukte. Er rijden motoren af en aan. Er staan motoren wijd om de fabriek aan de straat geparkeerd. Voor de ingewijden is er een speciaal plekje om je Moto Guzzi door één van de mensen van de fabriek te laten nakijken. Een soort van het laten aanraken door één van de goden, zeg maar.
Bij de haven is een markt ingericht met allerhande Moto Guzzi gerelateerde spullen. Ook daar is het een komen en gaan van Moto Guzzi’s. En eenieder doet z’n ding met wat er voorbijkomt.
Ik ga hier eens stoppen met het laden van praatjes en plaatjes. Het internet in dit 400 jaar oude huis heeft het nu er maar moeilijk mee. De tablet wordt er warm van. En de Guzzi en ik willen morgen weer een flink stuk gaan rijden. Dus we moeten maar eens op tijd naar bed.
Dit feest wil ik zeker nog eens – en dan van dichterbij – meemaken. Ik heb wel van Axel begrepen dat de prijzen voor een week hotel inmiddels al zijn opgelopen tot € 1000. We zullen zien wat er mogelijk is.
Aiaiai, Zandvoortse prijzen, zo te horen!
Leuk dat je vanmiddag belde met beeld, kuskus
😘😘