Dag 08: Casa Pimienta – Sevilla

Ik ben weer los, ik laat mijn zusje en zwager achter en ga op weg naar Sevilla.

Gisteravond hebben we nog laat met buurman Jan zitten tafelen bij een goed Italiaans restaurant in Vélez-Málaga. Daarna hebben we nog wat gedronken in Casa Pimienta. Je kunt je voorstellen dat het laat werd.

Eerst wilde ik nog het meest zuidelijke puntje van het vasteland van Europa zoeken. Dan liet ik Gibraltar even voor wat het was en zou ik doorrijden naar Tarifa. Misschien kon ik aan de overkant wel Marokko zien liggen. Maar het werd wat laat gisteravond, dus ik liet dat plan voor wat het was. Ik zal kijken of dat alles een doel kan zijn voor een volgende reis.

Op advies van Geneviève en Marcel heb ik een route meer binnendoor gepland, zo ongeveer via Marbella, naar Ronda, naar Sevilla. Dat is een stuk korter en het scheelt een hoop rijtijd. Hun idee was dat het hele stuk vanaf Malaga naar Gibraltar honderden kilometers van eenzelfde soort saaie snelweg zou zijn. Vooral het stuk tussen Marbella en Ronda was een aanrader.

Ze hadden gelijk hoor en meer dan dat. Inderdaad was het eerste stuk tot aan Marbella niet het soort weg dat je enkele honderden kilometers wil rijden. Het is een lange meerbaans snelweg, ik moest voortdurend opletten of ik de goede baan te pakken had. Het landschap links en rechts van de snelweg is niet heel fraai. Het is een aaneenschakeling van lelijke woongebouwen – in verschillende staat van voltooing – die er vooral lijken te zijn neergezet om de mooie bergen kapot te maken.

Ik ben op enig moment maar eens van de snelweg afgereden om die omgeving nader te verkennen. Misschien kun je zien wat ik bedoel.

De weg tussen Marbella en Ronda is echt hartstikke leuk. De weg gaat eerst in zo’n 30 km al kronkelend naar ruim 1.100 m hoogte. Daarna slingert de weg heel kalm terug naar ongeveer zeeniveau. Het landschap verandert onderweg van echt bergachtig naar een grote golvende vlakte met allerhande soorten landbouw. We kwamen regelmatig groepjes motorrijders tegen.

Ergens langs de weg zag ik een bordje Zahara de la Sierra staan, 11 km. Dat klonk wel naar een plek waarnaar ik wat onderzoek wilde verrichten. De weg ernaartoe voerde een lang dal in naar een klein plaatsje bovenop een berg. Ik ben meegegaan tot zover als dat de asfaltweg het dorp inging. De rest van de bestrating en de stijlheid ervan waren voor mij nu iets te uitdagend. Misschien is het iets om een keer al wandelend in “burgerkleding” te bezoeken.

Na een uurtje dolen kwamen we weer op de weg naar Sevilla. We hebben ons goed geamuseerd.