Dag 09. Landeck – Freiburg

Een “mooie tocht langs de bergen” moet het vandaag worden. In het bijzonder ben ik aangetrokken door de naam “Silvretta Hochalpenstraße”. Ik ken een stukje verderop de “Großglockner Hochalpenstraße”. Daar ben ik een paar keer met de auto overheen gereden. Dat is hartstikke leuk, veel bochten en mooie uitzichten. Ik ben dus wel benieuwd wat deze “Silvretta Hochalpenstraße” te bieden heeft. Daarna rijden we door tot aan Freiburg in de omgeving van Het Zwarte Woud in Duitsland.

De ochtend begon zoals alle ochtenden de afgelopen dagen: al redelijk warm, vochtig en een tegendraads navigatiesysteem. Zuster Barbara had een plekje voor mij ingericht in de eetzaal. Ze vertelde over al het lekkers dat er klaar stond voor het ontbijt. En ze wilde van alles weten van de reis van deze dagen.

Zoals gezegd, het navigatiesysteem was weer in discussie. Dit keer gaven de Guzzi en ik er maar niet meer aan toe. Wij hadden een idee van de goede richting en zolang we die reden kwamen redelijk vlot op de geplande route terecht. Eenmaal op die route gaf het navigatiesysteem het verzet op en heeft het grootste deel van de dag keurig meegedaan.

De Silvretta Hochalpenstraße overtrof alle verwachtingen. De weg ernaartoe was ok. Zodra we eenmaal de tolpoort gepasseerd waren troffen we een geweldig landschap aan. Voor de Guzzi lag er een prachtige bochtige weg, eerst omhoog en later naar beneden. Voor mij barste het van de geweldige uitzichten. Heel erg mooi.

Er reed best wel wat verkeer, maar toch minder dan op de Stelviopas. Bovenop de pas was er wel wat vertier, een of twee restaurantjes. Alles bij elkaar was het niet zo’n gekkenhuis. Er heerste een relaxte sfeer onder alle aanwezigen. Het had er iets gezelligs. Ook de afdaling ging er heel relaxed aan toe.

Ik vind die bergen wat om te zien. Ze zijn groot, heel groot. Dit zijn nog niet eens de grootste die er op de wereld zijn. Onderin staan bossen. De wegen kronkelen ertussendoor omhoog. Bovenin wordt het landschap onherbergzaam. Het licht laat er allerlei prachtige effecten zien. Bijna abstract soms.

Die bergen lijken nu ongenaakbaar, maar eigenlijk zijn ze ziek. Doordat het steeds warmer wordt op aarde wordt het beneden op de bergen ook steeds warmer. Daardoor schuift de sneeuwgrens omhoog. Beneden ontstaat een ander ecosyteem, maar bovenop ook. Dat ecosysteem bovenop wordt verdrongen door het ecosysteem van beneden.

Die sneeuw en dat ijs bovenop de bergen is onze watervoorraad. En die voorraad neemt zienderogen af. Vergelijk maar eens de plaatjes van wat decennia geleden en van nu. Er ligt nu veel minder sneeuw en ijs bovenop de bergen dan jaren geleden. Het is wat om over na te denken als je er bent en van het uitzicht geniet.

Toch hebben de Guzzi en ik ons goed geamuseerd. Deze omgeving is wel onze omgeving, die waarvan we houden, we zijn er graag.

‘s-Middags na de lunch zijn we doorgereden naar Freiburg. onderweg kwamen we langs de Bodensee, maar er was weinig van te zien. Voor een deel kwam dat omdat we er een eindje vandaan reden. Voor een ander deel zat het verkeer tegen. We reden de hele middag op de autowegen. Soms konden we vlot doorrijden, vaker was het flink filerijden.

Aan het eind van de middag kwamen we aan in het Zwarte woud. Nu heb ik hier wel wat bossen gezien. Wat mij vooral trof was het mooie glooiende, zeer wisselende landschap. Er zijn grote bossen, maar ook grote terreinen met landbouw. En steeds weer zijn er in de verte andere heuvels waarachter weer een ander mooi landschap ligt. Heerlijk.