Dag 09: Sevilla – Plasencia

Vanaf Sevilla wil ik een paar dagen ongeveer de Ruta Via de la Plata volgen. Kort samengevat komt de route neer op het rijden van Sevilla naar Gijón. Deze route werd laatst in een nummer van MotoPlus wat uitgebreider beschreven. Op het internet is ook veel te vinden over de route. Op YouTube vond ik een informatief filmpje over de route. En natuurlijk een filmpje met een Moto Guzzi V85TT.

Ik ben er niet op uit om alle mogelijk interessante lokaties onderweg uitputtend te bezoeken. Bovendien ben ik op verkenning. Ik ga geen stempelkaart bijhouden. Bij aanvang denk ik wel nog door Sevilla te steken naar het begin van de route. Zo kan ik nog wat van de stad zien. En dan ben ik benieuwd hoe de bergen, en de wegen daar, in het midden van Spanje zijn.

Door de stad rijden ging uiteindelijk niet zo gemakkelijk. Er was een marathon aan de gang. De politie plaatste barricades langs de route. Eigenlijk, op allerhande plekken rondom het centrum stonden barricades of werden ze net opgeheven. Het verkeer werd denkelijk willekeurig door de stad gewezen. Ik heb bijgevolg met een hele trein auto’s ongeveer de hele binnenstad gezien, zonder echt op mijn gemak de stad te kunnen bekijken.

Eenmaal aan de goede kant van Sevilla gekomen draaiden we al snel de secundaire wegen op. Aanvankelijk ging dat heel soepel door een zacht glooiende landschap. Als snel werd het een pittige rit, over krappe bergwegen, met asfalt van soms bedenkelijke kwaliteit, met stevige haarspeldbochten erin. Dat heb ik een aantal uren volgehouden.

Er is onderweg zeker heel veel mooi landschap te zien. Vooral heel veel kleinere en grotere percelen met olijvenbomen met stapels stenen ommuurd. Op zichzelf heel mooi om te zien. Maar na een aantal uren had ik het toch wel gezien.

Bovendien begon het te regen. Het werd kouder, de temperatuur daalde van zo’n 13° naar 8°. Het asfalt was af en toe slecht, maar er was ook veel rommel overheen gespoeld en uitgereden.

Ik had er geen zin meer in om onder zulke omstandigheden de route af te maken. Alleen de bergen uitsturen naar een grotere weg bleek nog niet zo eenvoudig. Uiteindelijk reed ik toch een hele flinke route door de bergen, langs en door allerlei verregende dorpjes.

Dus ik heb vandaag geweten wat ik mezelf toewenste. Ik heb een heel inspannende en vermoeiende rit achter de rug. Ik denk dat ik mijn plannen voor de route van morgen nog maar eens tegen het licht ga houden.