“Een ander?” We hebben erover gepraat

“Een ander?” . . . . De schrik zat erin, in het gezin. In een eerste reactie hield Germaine zich nog groot: “Nou ja, vreemd gaan met mooi rood is niet lelijk. Het kan erger. 650 Is natuurlijk voor watjes.” En “Mijn trouw hartediefje.” Christiaan en Daniël hadden het over “het rode beest” en “heeft een scheef gezicht.” Ik stamelde van mijn kant iets over: “dat het me overkwam, dat ik liever ging voor mijn eerste liefde en ging voor een eigen karakter.”

Het mag duidelijk zijn dat er vandaag iets is gebeurd, dat in het gezin de aandacht trok, dat daarover werd gepraat. Dat ik hier, in dit blog, in publiek verantwoording erover kan afleggen. Dan gaat het natuurlijk over iets met een motor. Soms gaat het over mijn Guzzi, soms gaat het over een andere motor. Wat was er aan de hand?

Vandaag ging ik met de Guzzi naar Pels Motoren voor een 10.000 km check en nieuwe banden. Om preciezer te zijn ging het om een 11.000 km check, want zoveel hebben we de afgelopen vijf maanden alweer gereden. Ruben had voorzien dat het werk een flink deel van de dag in beslag zou nemen. Daarom had hij voor mij een nieuwe Moto Guzzi V100 Mandello S willen klaarzetten. Hij had door dat ik daar al een tijdje een oogje op heb. Dat was een leuke verrassing.

Maar de man die de V100 gisteren had geleend, had hem nog niet teruggebracht. Oei. Ruben stelde voor dat ik even ging wachten met een koffie. Anders kon ik een andere keer deze week nog eens terugkomen voor een ritje.

De koffie smaakte goed. De spanning voor een nieuw avontuur zat er zeker in. Na de koffie was ik er klaar voor. Maar de V100 was nog steeds niet thuis. Het scheen Ruben niet te deren. Ik kon de BMW meenemen, geen Guzzi dus.

Het was een F650 GS. Met het contact aan bleek er in het vooronder een stevige stofzuiger te draaien. Zo klonk het althans. De uitlaat leek me van een ander project te komen. Na het starten van de motor gaf ze flinke roffels ten gehore. De motor zelf was een pittig dingetje. Dat bleek wel onderweg. Op de snelweg ging ik al snel over de 100 Mph. . . . Mijlen per uur? . . . Dat stond op de teller. Het zal wel iets Duits zijn.

‘s-Middags belde Ruben om nog even wat zaken door te spreken. Ze waren net bezig met de Guzzi. En passant meldde hij dat de V100 weer terecht was. Dat klonk mij als een uitnodiging in de oren dus na een snelle lunch spoedde ik mij terug naar De Meern. Onderweg werd ik begeleid door een steeds flinker wordende regenbui. Gelukkig kon ik me vlak voor De Meern in het regenpak steken. Ik kwam niet helemaal verzopen aan.

Ruben zag wel hoe laat het was en legde vlot de sleutel van de V100 op de balie. “Je kan best wel gaan rijden, hij is toch al nat.”, zei hij. Ik reageerde nog: “Ik rijd alleen een klein stukje, even voor het gevoel, naar het einde van de straat heen en weer.”

De motor paste perfect. Dat wist ik wel want ik heb er al in een paar zaken op gezeten. Na het starten werd die ervaring nog eens verrijkt. Wat een geluid! In eerste instantie dacht ik aan – oneerbiedig gezegd – een tractor. Zwaar geronk en metalen delen die langs elkaar schuren en draaien. Dat kan, want in het verleden bouwde Moto Guzzi immers tractoren. Eenmaal op toeren kwam het typische Moto Guzzi geluid eruit. Een stevige, gedempte roffel gemengd het gieren van een turbine.

Hierboven kun je horen wat ik bedoel. (overigens, de rook die je kunt zien opstijgen is niets verontrustends, het is het regenwater dat op de radiator verdampt) Later dacht ik dat het blok ongeveer klinkt als een Chinook helikopter. Die gedachte past wat mij betreft goed bij de militaire, luchtmacht achtergrond van de stichters van Moto Guzzi.

De rijervaring op de motor is typisch Moto Guzzi. Het schakelen gaat ondanks de natte plaatkoppeling met stevige klappen gepaard. De motor kantelt iets naar rechts bij het gas geven. Het blok pakt goed op in lage toeren. Het geheel ligt stevig op de weg en laat zich heel precies sturen (als een tank?). Het is zoals Ruben zei: “Een heel volwassen motor.” En dat kan ik beamen.

Eenmaal thuisgekomen heb ik Germaine en de jongens uitgebreid verteld over mijn ervaringen. We hebben gepraat over mijn enthousiasme voor deze motor. Gelukkig hebben ze er alle begrip voor. Maar ik moest ook begrijpen dat ik dit avontuur helemaal alleen mag beleven. Dus voorlopig geniet ik nog van de eigen koffie thuis, geen andere . . . Guzzi.