Gisteren was het tijd voor een eerste controle en overleg over het vervolg met het ziekenhuis. Het gips van vorige week werd verwijderd, een nog steeds stevig gezwollen enkel met een flinke blauwe en gele verkleuring kwam tevoorschijn. De dienstdoende arts en de gipsmeesteres keken er zorgelijk bij en het geheel werd opnieuw stevig ingepakt. Ditmaal in een hard kunststof verband.
Daarna zijn nieuwe foto’s gemaakt, de uitslag was niet heel gunstig. Het aanvankelijke idee was om het nieuwe “gips” een week of zes te laten zitten om de breuken voldoende rust te geven voor herstel. Echter de breuken waren kennelijk de afgelopen dagen alweer gaan openstaan, ze zijn instabiel. De gedachte is nu om over een paar weken de breuken te gaan fixeren met plaatjes en schroeven.
De aanpak van “gipsen en afwachten” of “de boel aan elkaar schroeven” ontloopt elkaar niet heel veel in tijdsduur. Het is beide in eerste instantie vooral een werk van liggen of zitten. Voor een operatie is het dan ook nog eens een kwestie van planning en wachten op mijn beurt. Na de operatie ben ik ook niet meteen mobiel, ik zal wel nog een paar weken bezig zijn met rusten en het herstel van de wonden.
Dus: “Schroeven in plaats van gipsen” voelt voor mij niet direct als een vertraging om weer op pad te kunnen gaan. Vooralsnog moet ik het been nog hoger houden en niet belasten, zodat de zwelling verder kan afnemen. We gaan snel weer checken of ik daarin voldoende slaag, daarna kan de operatie gepland worden. Ik ga me op de bank alvast eens uitgebreid oriënteren op een eerste rit met het nieuwe ijzerwerk.
Wordt vervolgd.
