Verassing voor Els – wat was dat dan?

Afgelopen zondag was ik op pad met Klaus Lüttgen. Nadat Els en ik hem een paar weken geleden ontmoetten in de Vogezen hadden we afgesproken in de Ardennen. Het werd een gezellige middag in de omgeving van Baraque Michel. Spelen met onze camera’s, praten over onze Guzzi’s, praten over ons verleden.

En Klaus had mij een verassing meegegeven voor Els. Daarover zou ik je nog vertellen. Inmiddels heb ik Els die verassing doorgegeven. Dus het is tijd dat ik je daarvan vertel.

Misschien weet je nog van het verhaal van Klaus? Het leven was aanvankelijk niet gemakkelijk voor hem geweest. Een aantal jaren geleden ondernam hij een paar flinke reizen met de fiets en te voet om daarmee in het reine te komen. Het is een mooi verhaal waarover je kunt lezen op zijn website.

Onderweg maakte Klaus van alles mee en had hij vele bijzondere ontmoetingen, met anderen en met zichzelf. De mensen waarmee hij zo in contact kwam trakteerde hij steevast op een carnavalsonderscheiding. Hij had er daarvan veel uit de erfenis van zijn vader. Met het uitreiken van zo’n onderscheiding markeerde Klaus een stap in zijn proces van heelworden.

Bij de gelegenheid dat we elkaar tegenkwamen in de Vogezen kreeg ik van Klaus ook een carnavalsonderscheiding. Dat voelde op dat moment toch wel als een heel bijzonder persoonlijk gebaar naar mij toe. Waarschijnlijk begin je nu al te voelen waar dit verhaal naartoe gaat?

Toen we afscheid namen bij Baraque Michel gaf Klaus aan mij een carnavalsonderscheiding mee voor Els. Ze was er bijzonder verguld mee, zo’n onderscheiding met zo’n bijzonder verhaal.

Els houdt een blog bij met wat zij zoal fotograferend tegenkomt. Misschien heeft over deze ontmoeting ook al een verhaaltje geschreven.